Południowe wybrzeże

Nie macie jeszcze dość wodospadów?… Ach, no tak. Zapomniałem, że nie mam możliwości poznania Waszej odpowiedzi przed opublikowaniem wpisu. Uznam więc, że przełknięcie jeszcze jeden. Obiecuję, że to już ostatni (przynajmniej do czasu mojego ewentualnego powrotu na Islandię). Naprawdę szkoda byłoby go pominąć. Seljalandsfoss wraz ze Skógafossem tworzą niemal nierozłączny (dzieli je zaledwie 30 kilometrów) wodospadzi duet na południowym wybrzeżu Krainy Ognia i Lodu.

„Diamenty są wieczne” – śpiewała Shirley Bassey w czołówce kolejnego z filmów o Jamesie Bondzie, noszącym zresztą ten sam przewrotny tytuł. Te z islandzkiej diamentowej plaży z pewnością nie są. To „zwykłe” bryły lodowe, o ile zwykłą godzi się nazwać lodowcową drobnicę, która – po spowodowanej globalnym ociepleniem defragmentacji – zaległa na nabrzeżu spowitym czarnym piaskiem, powstałym ze sproszkowanych skał wulkanicznych. Bondowskie nawiązanie jest w tej historii nieprzypadkowe, bowiem pobliska laguna lodowcowa Jökulsárlón – źródło lodowych „diamentów” – aż dwukrotnie stała się planem filmowym produkcji, w których agent 007 udowadniał, że nie imają się go prawa fizyki ani fizjologii. Jak na ironię, w tym dwuelementowym gronie nie znalazła się bynajmniej ta dowodząca diamentowej wieczności.

Kiedy – po jakichś pięciu godzinach spędzonych w miotanym podmuchami bocznego wiatru busie – pilot-przewodnik z zadatkami na kierowcę wyczynowego zapowiadał następny i zarazem końcowy przystanek, licznik powtórzeń nazwy Jökulsárlón – gdyby tylko ktoś takowy prowadził – wskazywałby już wysokie kilkadziesiąt. Dotarcie do upragnionego celu wycieczki na południowe wybrzeże Islandii uznałem za idealną okazję, by w końcu nauczyć się wymawiać tę nazwę, która – choć skomplikowana fonetycznie, odwdzięcza się znaczeniową prostotą tłumaczoną jako: laguna rzeki lodowcowej lub nieco zgrabniej i bardziej po polsku: laguna na rzece lodowcowej.

Tak – to on! Prawdziwy islandzki celebryta urzekający swym wizerunkiem na Instagramie i okładkach katalogów biur podróży. Kto nie ma zdjęcia Skókafossu (lub ze Skógafossem – w zależności od upodobań), nie był na Islandii… No może nieco przesadziłem, wszak znajduje się on ponad 150 kilometrów od Rejkiawiku.